Жаздың жайма шуақ кезі.Дәл осы жылы ең алғаш дүние есігін ашқаным есімде.Анамның құрсағында жатып ана мейрімін көрмегеніммен бөтен апайлардың тәрбиесін,мейрімін сезініп жүрмін.Анамды ең құрығанда бір көруді армандаймын.Анамды түнде жұлдыз ішінен іздесем,ал күндіз бұлттын арасынан іздеймін."Апа мені қашан алып кетесіз?Қашан мені бауырынызға басасыз"-деп айтудан еш жалыққан емеспін.Анамды сағынғаным соншалық тіпті көрмеген,даусын естімеген анамды еске алған сайын көзіме жас келеді.Әр адам күндерін балаларын аймалап,құшақтап бар мейрімге бөлеп жатады.Ал біз ше біздің күйімізді ешкімнінде басынабермесін.Әр күніміз терезеге үнілумен өтеді.Кетіп бара жатқан адамдарға қарап,мүмкін менің анам шығар деген үмітпен әр күніміз өтіп жатыр.Әр адамға жаутандап қарағанымызбен ішкі жан дүниеміз өртеніп бара жатқандай болды.Қанша дегенмен өз анан әрқашан ыстық емес пе?сол аналарынын қадірлемей жатқан қанша адам бар.Тоғыз ай көтеріп,бауырына басқан,сен жыласан жанынды құрбан ететін ананды қалай ғана қарттар үйіне тастайсын ал мен болсам өз анамның мейрімінде,алақанында ,құшағында сезіне алмадым.Менің анам мүмкін мені қаламайтын шығар,әлде мені жек көрді ме екен онда білмеймін.Кейде анамды елестетіп қойамын:Шашы қою қара,бойы ұзын,көзі мөлдіреген,қиылған қара қастары бар,өте мейрімді адамға ұқсатамын.Шіркін анады бір көрсем екен..

Ертең менің бақытты күндерімнің бірі болмақ.Туған анам келіп алып кетпеседе,туған анамдай бететін апай алып кетпекші.Әрине алып кететініне көнілім толмайды.Өткені ол мені өз баласындай көреме,әлде  сен бөтенсін деп шеттете ме,оныда білмеймін.Бірақ ол үшін бөтен болатыным айдан аңық.Не боларын ертең көрерміз.Тек апа мен сізді жаксы көретінімді сіздің орнынызды ешкім баса алмайтынын білсеніз болғаны.Сонында өзі мен үшін жеткілікті..

Міне өзім армандаған  күнгеде жеттім.Осы күнге жетсемде неге көңілім толмайтының түсінбеймін.Неге екенін білмеймін бүгін туған анам іздеп келетіндей көрінеді.Бірақ бұлай болмасы аңық.Міне өгей анамда келді.Өзім елестеткен адамға мүлдем ұқсамайды.Қабағынан қар жауған,бір мейрім танытпайтын адамға ұқсайды.Қандай ана болсын мейрімі шексіз болады деуші еді.Бірақ бұл сөз бұл адамға жат көрінді.Тіпті маған мән беріп қарамады да...Кейін тәрбиешілеріммен қоштасып ,шексіз алғысымды білдірдім.Қанша маған жат адамдар болғаныммен қоштасуға көнілім қимады.Бауыр басып кеткенім соншалық,бөтен деп санайтын тәрбиешілерді,білім нәріммен сусындырған ұстаздарымды тіпті үйімдей ыстық болып кеткен балалар үйінде қимай қоштасуға тура келді.Кейін өгейде болсын туған анамдай болатын анамның қолымнан ұстап кетіп бара жатқан кезде,бір бөтен әйелге түйісіп жерге жығылып құлап түстім.Әлгі әйел жіңішке даусымен:

-Балам тұра ғой!Бір жерінді жарақаттап алған жоқсын ба?-деп орнымнан тұрғызды.Әлгі әйелдін бар мейріммен "Балам"деген бір ауыз сөзі жүрегімді елжіретіп жіберді.Құдды бір өз анам айтып жатқандай шыдай алмай әлгі әйелді құшақтап алдым.Әлгі әйелде мені қатты құшақтап маңдайымнан еміреніп қайта-қайта сүйе берді.Осы кезде ғана ана махаббаты қандай болатының түсіндім.Алайда өгей анам осы бақытты көп көргендей мені әлгі әйелдің құшағынан суырып алмақ болды.Мен оның мойының жіберместей тас қылып құшақтап жібермедім.Алайда өгей анам бой бермей ақыры әлгі әйелдің құшағынан айырып алды.Кетіп бара жатқан кезде бар даусыммен:

-Армандеп айқайладым...

Өгей анамның үйінеде келдік.Ішін көрсен адам шошырлық.Құдды бір сарай дерсін.Отырып жайғасарлық бір орын таппайсын.Улап шулап жүрген кір қожалақ балалардан басқа ешкім жоқ.Балалар мені көре сала топырлап мені қоршап алды.Менің үстімдегі киімімді көріп,кір-кір қолдарымен ұстап ластап тастады.Кейбіреулері аяқ киіміме жармасты.Қорыққанымнан аяқ киімімді шешіп бере салдым.Олар аяқ киімге таласып жатқан кезде бір бұрышқа барып жайғастым.Осы кезде өгей анам айқайлап:

-Тынышталындар не болды аяқ киімге жабылып әкеліндер-деп балалардың қолынан жұлып алды.

-Бүгінгі тапқан ақшаларынды әкеліндер-деп еді балалар қалталарын ақшаны шығарып бере салды.Өгей анам балалардың ақшаларын жинап болғасын барлығын қосып,санай бастады.Санап болғасын:

-Бүгін дым жұмыс жасамапсындар.Өңшен арам тамақтар-деп балаларды ұра бастады.Мен олардың ұрып жатқаның көріп,шыдай алмай орнымнан тұрып:

Тоқтаныз бұныныз не?Оларды не үшін ұрасыз-деп айқайлап жібердім.Өгей анам жаныма келіп,жағымнан ұстап:

-Эй боқ мұрын сен не деп тұрсын.Өз орнынды біл.Ертен сенде осы балдар сияқты көшеге шығып,қайыр сұрайтын боласын.Енді мына жиденді шеш.Шеш-деп деп айқайлады.Мен шешіп бере салдым.

-Бүгін ешкім тамақ ішпейтін болады.Ертен тағыда осындай мөлшерде ақша алып келетін болсандар тағыда тамақ ішпейтін боласындар-деп менің киімім салынған сөмкені алып есікті қара кілпен тас қылып кілтеп кетті.Өгей анам кете сала балалар мені дөңгелектеп қоршап алды.Маған тиісетін шығар деп ойлағам бірақ барлығы керсінше болды.Барлығыда өзім сияқты жетім балалар екен.Оларды да мен сияқты жетімдер ұйінен алып келіп осы жерге қамап қойыпты.Балалар таңертен ертесімен тұрып,көшеде тұрып қайыр сұрайды екен.Балалар Тапқан ақшамен өгей анам өзінің отбасын асырайтын көрінеді.Мында 10шақты бала осылай қайыр сұрайды екен.Енді осылардың қатарына 11ші болып менде қосылдым.Осылардың барлығын естігенде төбемнен жай түскендей болды.Барлығымыз түнде ұйықтай алмадық.Бөлменін іші суық болғаны соншалық денен дір-дір етіп ұйықтай алмайсын.Табандарым бүрсиіп суық тартып қалады.Жылыту үшін аузыммен үрлеп-үрлеп қойамын.Сөйтіп отырғанда таңда атты.Балалар айтқандай ертесімен өгей анам келіп тас болып жабылып тұрған есікті ашты.Балалар есікті аша салысымен топырлап шыға бастады.Кейін өгей анам бүгін осындай ақша жинауларын керек деп балаларға бөле бастады.Міне кезек мағанда келді.

ҮСен енді бүгін енді бүгін алғаш рет шығайын деп жатқандықтан 3000теңге жинасан болғаны-деп миыма құйып айтып кетті.Қанша жинайтынымызды айтып болған соң бізді аудан-ауданға бөле бастады.Мені кісілер ығы-жығы болып жататын базарға апарып кісілер көп жүрер ау деген жерге апарып орналастырды.Қайыр қанша сұрамайын десемде сұрамасқа амалым болмады.Қарнымның ашқаны соншалық не берседе,жей берер едім.Балалар үйінде өзім жемейтін тағамға зар боламын деген ой үш ұйықтасамда ойыма кірмепті.Тағдырдың жазғаны шығар деп қолымды жайып едім бір ана келіп,қолыма тиін тебенің тастап кетті.Осы кезде көзімнен жас еріксізден шығып кетті.Мен армандаған өмірім осы ма еді.Әрине осы болмағаны айдан аңық.Маңдайыма жазғаны осы шығар.Көнбескем амалым жоқ..

                            ********************************

                                     5 Жылдан соң

Кәмілеттік жасқада келдім.Өз қолым өз аузыма жеткенді.Өз бетіммен өмір сүрер кезде келді.Ендігі мақсатым өгей анамнан құтылып кашып шығу.Бала кезден қашудың жоспарын құрып жүргеніме міне  5жыл өтті.Болашақта кішкентай болсын жұмысқа тұрып адал еңбек ету.....Міне әдеттегідей таң атпай жатып өгей анам келді.Сол баяғы бүгін жинайтын ақшаларымызды айтып, аудан-ауданға бөліп тастады.Осы жолы маған шағын бірақ адам көп жүретін ауданға тұру бұйырыпты.Ауданға барып жайлы бір жерге отырып жайғасып қайыр сұрай бастадым.Өгей анам түскі асқа кеткен кезде ебін такып қолымдағы бүгін түскен ақшаны қорапқа салып қашып кеттім.Бір жағынан қашып кеткеніме қуансам,бір жағынан өгей анамды да аямын  қайыр сұрап азда болса отбасына көмектесуші едім.Енді олда жоқ.Егер өгей анамда қалсам болашағыма балта шапқандай болар едім.Осылай өгей анамнан қашып пысып жүргенімде қас қарайып кеште түсті.Бір саябақтың орындығына барып біраз ойландым.Енді жаңа өмір бастауым керектігін кішігірім жұмыс тауып,адал еңбек етіп ұлкен білімді азамат болуым керек деген алдыма мақсат қойып өз-өзіме уаде бердім.Кейін орындықта жатып көзім ілініп кетіпті.Таңертен ертесімімен біреу түрткендей болды.Өгей анам тауып алдыма деп шошып ойайып көзімді ашып қарасам ешкім жоқ.Тек аяғымның астыеда жатқан қағыбас иттердің бірі екен.Иттің басынан сипап:

-Ай жануарым ай сеніңде күйін дәл менікіндей екен .Сеніде анан  керек қылмай тастап кеті ме?Сенің күйінді менен басқа кім түсінер дейсін-деп басынан сипап кетіп қалдым.Жолда кетіп бара жатқанда дүкендер мен аялдамада тұрған хабарламаларды ежіктеп оқып, ақыры қара жұмысшы болып жұмысқа тұрдым.Кешке дейін жұмыс жасап болғасын.Еңбекпен тапқан ақшамды алып,қарным тойғанша тамақтандым.Еңбектің наны тәтті денен осы шығар..

                     1Жылдан соң

Міне жайлап-жайлап қара жұмысшыдан көтеріліп келемін.Бұрын білімім солмаса, ал қазір дәрігерлік мамандықты оқып жатырмын тіпті мамандығым бойынша тәжірібе жинақтап жұмыс жасапта жатырмын.Өз өміріме өзім ризамын.Бүгінгі жұмысым бітіп үйге кетіп бара жатырған жолда бір әйел адамға соқтығысып қалдым.Апай жерге құлап қалды.Мен апайдан кешірім сұрамақ болып:

-Апа кешірініз сізді байқамай қалыппын-деп орнынан тұрғыздым.Апай маған қарап үн қатпады.Менде ол апаның түрін көрген кезде жүрегім дір етіп қобалжи бастадым.Апайдан кешірім сұрап бұрылып кетіп бара жатқан кезде.

-Балам-деген дауыс естілді.Артыма қайта бұрылдым.Апай қасыма келіп:

Балам-деп құшақтады.

Балам мен сені қанша іздегенімді блесін бе?Сен әлі күнге дейін өзгермепсін.Сені қалай сағынғанымды блесін бе?Балам сені тастап кеткенім үшін кешірші балам-деп жылады.Сол кезде ғана есіме түсті.

-Апа сізді қанша күткенімді білесіз бе?Сізді сол кезде көргенімде сіз менің анам екенінізді бірден білгем.Менен кешірім сұраманыз мен сізден кешірім сұраймын.Сізді осы кунге дейін іздемегенім үшін кешірініз апа-деп қатты етіп құшақтадым.Мен осы кезде бақыт деген осы екенін түсіндім.Осы күнен бастап анам екеуміздің жұбымыз жазылмады.Базарға барған кезде қайыр сұрап отырған адамдарға қарап, өзімнің бағы кезіп есіме түсіп,осы өміріме шүкіршілік етемін.Ата-анамыздың қадірін біліп,өмір сүріп жатқан өмірімізге шүкіршілік етейік...